Δεν υπάρχουν άνεργοι σου λέω

Όλοι θέλουν να αποσπάσουν τα κουκιά των ανέργων και των οικογενειών τους. Σε έρευνα ωστόσο στα βιογραφικά των υποψηφίων των περισσότερων συνδυασμών, ελάχιστους άνεργους εντοπίσαμε. Λες και είναι οι ψωριάρηδες της παρέας.

Λυπάμαι αλλά θα γίνω κακός πάλι σήμερα, θα στενοχωρήσω κόσμο και δεν το θέλω, αλλά είναι ανάγκη να πούμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους.

Κοιτάζω τα ψηφοδέλτια όπως βγαίνουν σιγά σιγά στη δημοσιότητα. Ψηφοδέλτια για τις Ευρωεκλογές, ψηφοδέλτια για τις περιφερειακές, ψηφοδέλτια για τις δημοτικές εκλογές. Ονόματα, βιογραφικά υποψηφίων, κείμενα υποστήριξης. Η μισή Ελλάδα φοράει τα καλά της, άλλος με γραβάτα και άλλος με ανοιχτό πουκαμισάκι, για να την ψηφίσει η άλλη μισή. Καθηγητές πανεπιστημίου, δικηγόροι, γιατροί, εφοριακοί, επιχειρηματίες, σύμβουλοι επιχειρήσεων, ψηφίστε μας να σας σώσουμε, θέλουμε να προσφέρουμε, εδώ ο καλός ο υποψήφιος, δοξάστε με. Η συνωμοσία των επιτυχημένων.

Κοιτάζω τα ψηφοδέλτια και τα βιογραφικά και διακρίνω για πολλοστή φορά απουσίες που βγάζουν μάτι! Όλοι, εκτός από τους ψωριάρηδες. Έλα τώρα που δεν ξέρεις ποιοι είναι οι ψωριάρηδες. Όλοι μιλάνε γι’ αυτούς, όλοι γι’ αυτούς υποτίθεται ότι αγωνίζονται αλλά οι περισσότεροι από απόσταση, λες και πρόκειται μονάχα για στατιστικό μέγεθος και όχι για ενεργούς πολίτες - για τους άνεργους λέω ντε.

Και ποιος δεν τις θέλει τις ψήφους των ανέργων; Ενάμιση εκατομμύρια ψυχές, βάλε και τις οικογένειές τους και καθάρισες. Τους θέλουν λοιπόν για ψηφοφόρους τα κόμματα και οι υποψήφιοι τοπικοί άρχοντες, αλλά πολλοί απ’ αυτούς δεν καταδέχονται να τους βάλουν στα ψηφοδέλτιά τους – αλίμονο! Σιχαίνονται μήπως;

Συγχωρήστε μου το ύφος, αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με μεγάλη υποκρισία. Και καλά τα μνημονιακά κόμματα, που με τις πολιτικές τους παράγουν σωρηδόν ανέργους και μετά νοιάζονται δήθεν για προγράμματα υποστήριξης, για την εξαγγελία εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας ή για το προεκλογικό ξεροκόμματο των 500 ευρώ, αν τους το δώσουν κι αυτό, γιατί βλέπεις οι άνεργοι δεν είναι ένστολοι, τουλάχιστον όχι ακόμα – ευτυχώς!

Αλλά πολλά από τα κόμματα και τους συνδυασμούς της Αριστεράς, που ομνύουν υπέρ των κοινωνικά αδύναμων, που καταγγέλλουν την ύφεση, τη λιτότητα και τις απολύσεις, διστάζουν να πλησιάσουν τους άνεργους, να τους αγκαλιάσουν, ν’ ανοίξουν τις πόρτες τους και τα ψηφοδέλτιά τους στης γης τους κολασμένους, να κάνουν το θέμα τους πρώτη προτεραιότητα και να τους συσπειρώσουν γύρω από ένα διεκδικητικό πρόγραμμα που θα τους δώσει υπόσταση και προοπτική.

Θα μπορούσα να επικαλεστώ δεκάδες λόγους για τους οποίους οι άνεργοι, εκτός από δεξαμενή ψηφοφόρων, θα έπρεπε να θεωρούνται και η καταλληλότερη δεξαμενή υποψηφίων. Πρώτον, έχουν χρόνο – πολύ χρόνο. Όταν τους χρειαστείς δεν θα πρέπει πρώτα να τελειώσουν το μίτινγκ, δεν θα έχουν να δουλέψουν υπερωρία, δεν θα μιλάνε στο τηλέφωνο με κάποιον πελάτη. Δεύτερον, κατανοούν καλύτερα από τον καθένα την κρίση και τα αδιέξοδά της, τα ζουν στο πετσί τους και μπορούν με αποφασιστικότητα να εκπονήσουν και να υπηρετήσουν ένα σχέδιο ανατροπής των πραγμάτων. Να βάλουν το μυαλό τους να δουλέψει και να εφεύρουν λύσεις έξω από τα καθιερωμένα, που θα δώσουν διεξόδους και θα αμβλύνουν την ανθρωπιστική καταστροφή. Τρίτον, είναι πολλοί και μπορούν να βάλουν στο κόλπο κι άλλους, ακόμα περισσότερους. Τέταρτον είναι αποφασισμένοι, έτοιμοι για όλα. Σταματάω εδώ, αν και θα μπορούσα να γράψω πραγματεία ολόκληρη για τις κρυμμένες και απαξιωμένες αρετές και ικανότητες των ανέργων, γι’ αυτή τη λανθάνουσα παραγωγική και πνευματική δυναμική που στερείται η χώρα και κατά βάθος ελάχιστοι νοιάζονται – εκτός βέβαια από τους ίδιους.

Εδώ κι ένα χρόνο, συντονίζοντας το Ημερολόγιο ενός ανέργου, ξυπνάω και κοιμάμαι με την έγνοια τους, με τις σκληρές αλλά και συγκινητικές ιστορίες τους, με τη μοναδική ικανότητά τους να πηγαίνουν στην ουσία των πραγμάτων χωρίς περιστροφές. Μερικοί έγραψαν στο Ημερολόγιο ότι πρέπει να φτιαχτεί κόμμα των ανέργων. Η ιδέα με σόκαρε. Το φτωχό μου αριστερό μυαλό απορούσε με την ιδέα ότι ενδέχεται οι άνεργοι και τα αιτήματά τους να μη χωράνε, να μη βρίσκουν ομπρέλα και καταφύγιο στην Αριστερά, στον ιστορικό πολιτικό χώρο που δημιουργήθηκε για να στηρίξει τους αδύναμους, για να γκρεμίσει τον καπιταλισμό και να δημιουργήσει μια κοινωνία ισότητας, κοινωνικής δικαιοσύνης και δημιουργικής εργασίας.

Τώρα δεν απορώ και τόσο. Ας μην απορούν και όσοι από τους καρεκλοκένταυρους των κομμάτων αγνόησαν τους άνεργους κλεισμένοι μέσα στα ζεστά τους γραφεία, μην ξανακούσω κανέναν τους να τολμήσει να παραπονεθεί γιατί δεν κινητοποιούνται, γιατί δεν ξεσηκώνονται, γιατί δεν κατεβαίνουν στα συλλαλητήρια όπου με ένα φύσημά τους θα μπορούσαν να ρίξουν οποιαδήποτε κυβέρνηση. Ας μην απορούν που κοιτάνε τα ψηφοδέλτιά τους, τα προγράμματά τους, τις κεντρικές επιτροπές τους, που θα ’πρεπε να είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας, και δη των λαϊκών στρωμάτων, αλλά εκεί μέσα δεν αναγνωρίζουν το δικό τους πρόσωπο και τους γυρίζουν την πλάτη. Ας μην απορούν μερικοί μερικοί που κρατάει καλά ακόμα στις δημοσκοπήσεις το περίφημο κόμμα του «κανενός». Οι άνεργοι, αυτή η βουβή δύναμη, είναι μεγάλο τμήμα του κόμματος του «κανενός», αφού δεν χωράνε πάντα στο κόμμα του καθενός, όπως θα ’πρεπε να είναι τα κόμματα. Ας μην απορούν που τους γυρίζουν την πλάτη, πρώτοι εκείνοι γύρισαν και συνεχίζουν να γυρνάνε την πλάτη στους ανέργους.

Και το πιο τραγικό ξέρετε ποιο είναι; Πάω στοίχημα πως σε αρκετά από τα ψηφοδέλτια όλο και κάποιοι άνεργοι θα υπάρχουν, μονάχα που κατά κάποιον τρόπο κι εκείνοι το κρύβουν - το κρύβετε. Προτιμούν να δηλώνουν μηχανικοί, ελεύθεροι επαγγελματίες, δημοσιογράφοι, ακόμα και απολυμένοι, προτιμούν να προτάσσουν την επιστημονική τους ιδιότητα παρά την έλλειψη επαγγελματικής, γιατί ντρέπονται ίσως, κυρίως όμως γιατί η γαμημένη η κοινωνία των βολεμένων, η κοινωνία μας, δεν τα σηκώνει αυτά, καλύτερα να είσαι λαμόγιο παρά άνεργος, καλύτερα να έχεις φιλήσει κατουρημένες ποδιές για να προσληφθείς παρά να είσαι απολυμένος, καλύτερα να είσαι τσάτσος και χαφιές του εργοδότη παρά να βρίσκεσαι σε επίσχεση εργασίας, καλύτερα να δηλώνεις οτιδήποτε άλλο παρά άνεργος – αν φυσικά έχεις τη φιλοδοξία να εκλεγείς.

Και που ’στε, αγαπητοί εκλογομάγειροι, επειδή μένουν ακόμα μερικά εικοσιτετράωρα μέχρι να κατατεθούν τα ψηφοδέλτια, τώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές δεν ξέρω αν αξίζει τον κόπο να τρέξετε να χώσετε και κανέναν άνεργο στα ψηφοδέλτιά σας για το θεαθήναι. Φοβάμαι πως έτσι όπως τα ’χουμε κάνει, όσο και να τρέξετε τώρα, στο παρά πέντε, τώρα λοιπόν που ίσως και να καταλάβατε το λάθος σας, τώρα λοιπόν μάλλον είναι αργά πια…

Χριστόφορος Κάσδαγλης

Σημείωση: Υπέβαλα χθες βράδυ, εκπρόθεσμα είναι αλήθεια, σχετικό ερώτημα στον Γαβριήλ Σακελλαρίδη, υποψήφιο δήμαρχο Αθηναίων, σε συζήτηση που είχε ανοίξει στο twitter. Η απάντηση ήρθε αμέσως από στενό συνεργάτη του: «Χριστόφορε, είχε. Η απολυμένη καθαρίστρια τι είναι; Ο σχολικός φύλακας;». Δεκτή.

Πηγη

Σμίκρυνση

Του Γιώργου Σταματόπουλου

Φίλος καλός μού εξομολογείται: «Κάθε μέρα που περνάει νιώθω να συρρικνώνομαι, να μικραίνω, όλο να μικραίνω. Εχασα τη δουλειά μου, τους φίλους μου, η σύζυγος “απελευθερώθηκε” από το συν, υπομένει τον δικό της ζυγό κι εγώ τον δικό μου. Τα παιδιά τελείωσαν το Πανεπιστήμιο αλλά έχουν αποδυθεί σε αγώνα για ένα μεροκάματο. Μένω στο σπίτι ενός γνωστού προσωρινά, αλλά ούτε φως έχει, ούτε θέρμανση-κλιματισμό· τίποτε. Οι άνθρωποι στους δρόμους μού φαίνονται διαφορετικοί, τεράστιοι μες στη θλίψη τους. Το συνηθισμένο έχει χαθεί, η καθημερινότητα, που είχα κόψει και ράψει στα μέτρα μου (στο μέτρον των πραγμάτων…), έχει μεταμορφωθεί, έχει κατακομματιαστεί. Γιατί ήμουν τόσο απόλυτος; Γιατί δεν έβλεπα τη μικρότητά μου; Γιατί όλα τα είχα θεωρήσει μεγάλα και τρανά; Χάζευα στην τηλεόραση και αρνιόμουνα να δω τις περιορισμένες δυνατότητες της οικονομικής ανάπτυξης και του πολιτικού συστήματος. Δεν έβλεπα ότι η αγορά είναι το σύστημα, άκουγα τους πολιτικούς και νόμιζα ότι αυτοί, έστω κακήν κακώς, κυβερνούσαν. Οσο και αν καταλάβαινα τους θεατρινισμούς, δεν καταλάβαινα εντούτοις ότι ως κοινωνία απουσιάζαμε από τη νομή της εξουσίας.

Πλέον έχουν αλλάξει τα μεγέθη, νομίζω ότι κάποιος δανειστής θα με λιώσει με την μπότα του, ότι κάποιος κυβερνήτης θα αρχίσει να μας δέρνει αλύπητα με το μαστίγιο της αυθάδειας και του αυταρχισμού· ήδη νιώθω δαρμένος και λιωμένος. Αλλαξε η γνώμη μου για την απεραντοσύνη του σύμπαντος, το δικό μου σύμπαν έχει αλλοιωθεί και βιασθεί και χλευαστεί, από μια κλωστή κρέμεται η πνευματική και ψυχική μου υγεία. Τι μοναξιά είναι ετούτη! Τι θυελλώδη αναποδογυρίσματα συνέβησαν στη ζωή μου. Κι εγώ εκεί, παρακολουθώ την ταπεινή μου σμίκρυνση αγόγγυστα, η όρασή μου δεν με βοηθά ν’ αντικρίσω το φυσικό μέγεθος ζώων, φυτών, πραγμάτων. Μερικές φορές υποψιάζομαι ότι εξαϋλώνομαι· ευτυχώς γρήγορα συνέρχομαι. Σιγά σιγά χάνω τη φωνή μου· σου μιλάω όσο μπορώ ακόμη να συναρμολογώ φθόγγους, λέξεις, φράσεις. Η γλώσσα μου μ’ εγκατέλειψε, το ίδιο και το ύψος μου, το βάθος (σιγά που είχα…)· τα πόδια μου σέρνονται, η κάθε μέρα γίνεται όλο και πιο θολή, πιο παράξενη, πιο αποκρουστική, πιο ανοίκεια. Τι μου συμβαίνει; Δεν θέλω να μου απαντήσεις, ξέρω ότι ακόμη είσαι αισιόδοξος, ότι πάντα κάτι βλέπεις πίσω από το σκοτάδι και την παρακμή, αλλά να ξέρεις, δεν έχει σημασία, διότι μόνο εσύ το βλέπεις, και τινες έτι φευγάτοι. Δεν έχω δίκιο;» «Δίκιο έχεις -απαντώ- αλλά πού θες να καταλήξεις;» «Αν ήξερα, αδελφέ, πού θέλω να καταλήξω, δεν θα σε φλόμωνα με όλα τούτα τα παράδοξα περί σμίκρυνσης· αλλά έτσι νιώθω: τόσο δα μικρούλης, ελάχιστος». Τον χτυπάω φιλικά στην πλάτη. «Σύνελθε», του λέω.

gstamatopoulos@efsyn.gr

πηγη 

Βερόνα: Πρόστιμο έως 500 ευρώ σε όποιον προσφέρει φαγητό σε άστεγους-Χθες η Μαδρίτη,η Μασσαλία, το Μπορντώ και οι Κάννες , σήμερα η Βερόνα, αύριο τι

Κύμα αντιδράσεων προκαλεί ο ακροδεξιός δήμαρχος της Βερόνα Φλάβιο Τόζι ανακοινώνοντας την επιβολή προστίμων έως 500 ευρώ σε όποιον προσφέρει φαγητό στους άστεγους της πόλης -απαγορεύοντας κατ΄ ουσίαν την αλληλεγγύη.Ο δήμαρχος, προερχόμενος από τους κόλπους της Λέγκα του Βορρά, επικαλείται λόγους «δημόσιας υγείας», αλλά κατακεραυνώνεται για κυνική ψηφοθηρική τακτική ενόψει των ευρωεκλογών.
Μετά την υπογραφή της εν λόγω απόφασης, κινδυνεύουν να υποχρεωθούν να πληρώσουν το χρηματικό πρόστιμο και τα μέλη των ανθρωπιστικών οργανώσεων τα οποία κάθε βράδυ διανέμουν ζεστό φαγητό σε φτωχούς και άστεγους της πόλης της «Αρένα».
Οι οργανώσεις δήλωσαν αιφνιδιασμένες από την κίνηση του δημάρχου. «Πηγαίνουμε όπου μας έχουν ανάγκη. Αν υπάρχουν προβλήματα με την υγιεινή και τη δημόσια τάξη ενισχύεις τις δικλείδες ασφαλείας και εντείνεις τους ελέγχους. Η επιβολή προστίμου σε όσους προσφέρουν φαγητό δεν είναι η λύση» δηλώνει ο Μάρκο Τέτσα, πρόεδρος της Ronda della Carità.
 Από τις πρώτες αντιδράσεις ήταν αυτή του γνωστού Ιταλού δημοσιογράφου Γκαντ Λέρνερ, ο οποίος κάλεσε μέσω Διαδικτύου τους κατοίκους της Βερόνα να πάρουν μέρος την Παρασκευή στην πορεία για τον εορτασμό της επετείου της πτώσης του ναζιφασισμού, προχωρώντας σε πράξη «πολιτικής ανυπακοής»: να μοιράσουν φαγητό στους άστεγους, αδιαφορώντας για την απόφαση του Τοζι, όπως θα κάνει και ο ίδιος.
Με πρόστιμο που θα αγγίζει τα 750 ευρώ  τιμωρείται η αστεγία στη Μαδρίτη. Στην Ισπανία, οι περιφέρειες είναι ελεύθερες να νομοθετούν κατά το δοκούν για την επαιτεία. Η Ana Botella, δήμαρχος της Μαδρίτης, αποφάσισε να ποινικοποιήσει τη φτώχεια και να επιβάλλει «συνταγματικό σαδισμό» σε χιλιάδες ανθρώπους που δεν έχουν τίποτα.
Σε αρκετές γαλλικές πόλεις όπως η Μασσαλία, το Μπορντώ και οι Κάννες, θεωρείται παράνομη η «επιθετική επαιτεία». Πιο συγκεκριμένα, όταν αυτή πραγματοποιείται «με επιθετικό τρόπο» ή συνοδεία «επικίνδυνου ζώου». Αυτοί οι «επικίνδυνοι» ζητιάνοι καλούνται να πληρώσουν πρόστιμο 38 ευρώ. Από το 2011, η ξενοφοβική τάση της Ευρώπης γίνεται και εδώ πραγματικότητα, όπου οι αλλοδαποί άστεγοι που θεωρούνται «επικίνδυνοι», απελαύνονται. Στη Γαλλία το 2012 υπήρχαν 141.500 άστεγοι, εκ των οποίων 30.000 παιδιά.

Χθες η Μαδρίτη,η Μασσαλία, το Μπορντώ και οι Κάννες , σήμερα η Βερόνα, αύριο τι – Ποιοι θέλουν να κάνουν την Ευρώπη κομμάτια και θρύψαλα

CNBC: Αύξηση των αυτοκτονιών στην Ελλάδα λόγω της κρίσης.

Η σκληρή λιτότητα στην Ελλάδα, εκτός από την κατάρρευση συμμαχιών και τις διαδηλώσεις των πολιτών είχε μία πολύ σοβαρότερη συνέπεια, καθώς σύμφωνα με μια νέα μελέτη, οι περικοπές και οι μεταρρυθμίσεις οδήγησαν σε «δραματική αύξηση» των ανδρικών αυτοκτονιών, αναφέρει ο Kiran Moodley σε άρθρο του στην ιστοσελίδα του CNBC με τίτλο «Greek austerity triggered male suicide rise: Study».

Η έρευνα που διενήργησαν οι καθηγητές του Πανεπιστημίου του Portsmouth, Nikolaos Antonakakis και Alan Collins, έδειξε ότι σε κάθε εκατοστιαία μονάδα μείωσης των κρατικών δαπανών αντιστοιχούσε 0,43% αύξηση στις αυτοκτονίες των ανδρών. Η έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Social Science and Medicine ισχυρίζεται ότι υπάρχει άμεση διασύνδεση μεταξύ των αυτοκτονιών 551 Ελλήνων, μεταξύ των ετών 2009 και 2010, και των περικοπών και των μεταρρυθμίσεων που πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο της λιτότητας. Τα μέτρα που είχαν ληφθεί ανέκοψαν την πορεία της ελληνικής οικονομίας, προκαλώντας βαθιά ύφεση και υψηλή ανεργία.

Οι δύο καθηγητές καλούν τις κυβερνήσεις και τους οργανισμούς να βρουν τρόπους αντιμετώπισης της διασύνδεσης μεταξύ της περικοπής των δαπανών και των αυτοκτονιών, σημειώνοντας ότι «οι ηγέτες της Ευρωζώνης οφείλουν να δώσουν μεγαλύτερη έμφαση στην στήριξη των υπερχρεωμένων οικονομιών ώστε να μετριασθούν ή και να απαλειφθούν οι αρνητικές συνέπειες της δημοσιονομικής σταθεροποίησης και της λιτότητας στις αυτοκτονίες».

Η μελέτη έδειξε παράλληλα ότι δεν υπήρξε ανάλογη αύξηση των αυτοκτονιών στις γυναίκες κατά τη διάρκεια της περιόδου λιτότητας, ενώ οι ηλικίες στους άνδρες που θεωρούνται οι πλέον επίφοβες για την διάπραξη αυτοκτονιών είναι μεταξύ 45 και 89 ετών, καθώς δέχονται τις πιο δραστικές περικοπές σε μισθούς και συντάξεις.

Μολονότι είχε ερευνηθεί η διασύνδεση μεταξύ της υψηλής ανεργίας και των αυτοκτονιών, μια βρετανική έρευνα έδειξε ότι η αυτοκτονίες στους άνδρες αυξάνονταν κατά 1,4% για κάθε αύξηση της ανεργίας κατά 10%, η συγκεκριμένη μελέτη διερεύνησε για πρώτη φορά τις συνέπειες της λιτότητας στις αυτοκτονίες.

Μελέτες έχουν επίσης αναλύσει τις συνέπειες των σκληρών οικονομικών συνθηκών στην υγεία των πολιτών. Έρευνα επιστημόνων από την Οξφόρδη, το Cambridge και το London School of Hygiene and Tropical Medicine, που δημοσιεύτηκε στις αρχές του έτους στο The Lancet ισχυρίζονταν ότι η λιτότητα στην Ελλάδα οδήγησε στην επιδείνωση της υγείας των πολιτών.

Η μείωση κατά το ήμισυ των κρατικής φαρμακευτικής δαπάνης κατέστησε δυσπρόσιτα ορισμένα φάρμακα, ενώ η ιατροφαρμακευτική ασφάλεια που ήταν συνδεδεμένη με την εργασία απέκλεισε, λόγω της υψηλής ανεργίας που ανέρχεται στο 27,3%, 800.000 πολίτες από τις υπηρεσίες υγείας.

πηγη    

ΦΑΣΙΣΜΟΣ Α.Ε.

Οι δημιουργοί του Debtocracy και του Catastroika αναζητούν το ρόλο, επιχειρηματιών, πολιτικών και εκδοτικών συγκροτημάτων στην άνοδο του φασισμού στην Ελλάδα και ολόκληρη την Ευρώπη. Ενίσχυσε και εσύ την παραγωγή από τη διευθυνση fascism-inc.com.

Και εγένετο πρωτογενές πλεόνασμα: Σε συνθήκες φτώχειας ζουν 686.000 παιδιά στην Ελλάδα

Η μείωση των κοινωνικών παροχών, η ανεργία των γονέων, η οικονομική ανέχεια και η ελλιπής πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη επιδεινώνουν, χρόνο με τον χρόνο, τη ζωή των ανηλίκων στην Ελλάδα, σύμφωνα με την έκθεση της UNICEF «H κατάσταση των παιδιών στην Ελλάδα 2014- Οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στα παιδιά» που συντάχθηκε για λογαριασμό της Ελληνικής Επιτροπής της UNICEF σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Αθηνών και σκιαγραφεί την κατάσταση των παιδιών στη χώρα, σήμερα. - See more at: http://left.gr/news/ekthesi-sok-tis-unicef-se-synthikes-ftoheias-zoyn-686000-paidia-stin-ellada#sthash.6S21DpPC.dpuf

Η μείωση των κοινωνικών παροχών, η ανεργία των γονέων, η οικονομική ανέχεια και η ελλιπής πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη επιδεινώνουν, χρόνο με τον χρόνο, τη ζωή των ανηλίκων στην Ελλάδα, σύμφωνα με την έκθεση της UNICEF «H κατάσταση των παιδιών στην Ελλάδα 2014- Οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στα παιδιά» που συντάχθηκε για λογαριασμό της Ελληνικής Επιτροπής της UNICEF σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Αθηνών και σκιαγραφεί την κατάσταση των παιδιών στη χώρα, σήμερα. 

 
Στη συνέντευξη Τύπου παρουσιάστηκε επίσης ο μεγάλος ετήσιος ραδιομαραθώνιος για τα παιδιά σε όλο τον κόσμο, που θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 10 Απριλίου.

Συγκριτικά με την απογραφή του 2001 ο πληθυσμός των παιδιών στην Ελλάδα μειώθηκε περισσότερο (-9%) από τον συνολικό (-1,1%), επισήμανε ο καθηγητής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Δημοσθένης Δασκαλάκης περιγράφοντας συνοπτικά τα κύρια ευρήματα της έκθεσης. Σύμφωνα με στοιχεία της απογραφής του 2011, τα παιδιά ηλικίας έως 18 ετών είναι 1.889.916, που αντιστοιχούν στο 17,5% του μόνιμου πληθυσμού της χώρας (10.815.197) με τα αγόρια να αποτελούν το 51,2% και τα κορίτσια το 48,8%. Αύξηση σημειώνεται στα παιδιά των αλλοδαπών/μεταναστών, τα οποία το 2011 έφθασαν τα 181.000 άτομα, κατά 11,8% περισσότερα από το 2001 και αναλογούν στο 9,6% του συνόλου των ανηλίκων στην Ελλάδα (από 7,8% το 2001). Επίσης, σύμφωνα με την απογραφή του 2011, τα νοικοκυριά στην Ελλάδα χωρίς παιδιά κάτω των δεκαπέντε ετών αναλογούν στο 76,5% και με παιδιά στο 23,5% του συνόλου.

Στην Ελλάδα τα παιδιά που βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού ανέρχονταν σε 686.000, ή στο 35,4%, το 2012, από 30,4% το 2011, με πιο ευάλωτα τα μονογονεϊκά (74,7%) και τα τρίτεκνα/πολύτεκνα (43,7%) νοικοκυριά. Τα παιδιά που ζουν σε νοικοκυριά που κανένας ενήλικος δεν εργάζεται ανέρχονταν σε 292.000, ή 13,2%, το 2012, έχοντας αυξηθεί κατά 204.000 από το 2008. Ο κίνδυνος φτώχειας στους αλλοδαπούς φθάνει το 43,7% για το 2012, ενώ στα παιδιά αυτών βρίσκεται σε υψηλότερα επίπεδα, ξεπερνώντας το 53,1% από 49,6% που ήταν το 2011.

Οι συνθήκες διαβίωσης των παιδιών έχουν χειροτερέψει, καθώς το 74,1% των φτωχών νοικοκυριών με παιδιά και το 29,5% των μη φτωχών, δήλωναν αδυναμία πληρωμής εκτάκτων αλλά και καθημερινών δαπανών. Επίσης η έκθεση καταγράφει δυσκολίες σε εξοφλήσεις πάγιων λογαριασμών, δανείων, αλλά και οικονομική δυσπραγία για διατροφή που περιλαμβάνει κάθε δεύτερη μέρα κοτόπουλο, κρέας, ψάρι ή λαχανικά. Επιπλέον, το 86,5% των φτωχών νοικοκυριών με παιδιά το 2012 δεν είχαν να ξοδέψουν χρήματα για μια εβδομάδα διακοπών.

Οι παροχές κοινωνικής προστασίας μειώθηκαν κατά 4,9% το 2011 σε σχέση με το 2009. Εκτιμάται ότι σημαντικός αριθμός παιδιών στην Ελλάδα δεν έχει ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη λόγω απώλειας ασφαλιστικών δικαιωμάτων των γονιών τους.

Στον τομέα της εκπαίδευσης, ενώ τα ποσοστά εγγραφής στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση είναι πολύ υψηλά στην Ελλάδα, τα αντίστοιχα στην προσχολική εκπαίδευση παραμένουν χαμηλά. Η συμμετοχή των παιδιών σε υπηρεσίες επίσημης βρεφονηπιακής φροντίδας είναι σταθερά μικρότερη σε σχέση με τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αυτό οφείλεται κατά μεγάλο μέρος στο γεγονός ότι οι υφιστάμενες δομές (κυρίως δημοτικές) δεν επαρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες των παιδιών.

Μια ακόμα παράμετρος της οικονομικής κρίσης εντοπίζεται στην παράταση της παιδικής ηλικίας. Τα υψηλά ποσοστά φτώχειας (32,3%) και ανεργίας (58,6%) για το 2012 των ηλικιακών ομάδων 16-24 και 15-24 ετών αντίστοιχα, σε συνδυασμό με την εκτόξευση του ποσοστού των ατόμων αντίστοιχων ηλικιακών ομάδων που δεν εργάζονται και ταυτόχρονα δε συμμετέχουν σε κάποιας μορφής εκπαίδευση και κατάρτιση, οδηγούν στην έντονη οικονομική εξάρτηση από τους γονείς τους με αποτέλεσμα να παρατείνουν τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας. Ενδεικτικό στοιχείο αποτελεί το υψηλό ποσοστό (73,3%) των νέων 20 έως 29 ετών που διαμένει με τους γονείς του και η μέση ηλικία εγκατάλειψης της γονεϊκής στέγης (29,1 έτη) για το 2012.

Ο Δημοσθένης Δασκαλάκης σημείωσε πως η συγκέντρωση και η επεξεργασία των στοιχείων παρουσιάζεται μέχρι το 2011-2012, και δεν περιλαμβάνονται οι επόμενες χρονιές, που όλα δείχνουν πως θα εμφάνιζαν μια περαιτέρω υποβάθμιση της ποιότητας ζωής και επιδείνωση της φτώχειας των νοικοκυριών και, κατά συνέπεια, των παιδιών. f

Στη συνέντευξη Τύπου παρουσιάστηκε επίσης ο μεγάλος ετήσιος ραδιομαραθώνιος για τα παιδιά σε όλο τον κόσμο, που θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 10 Απριλίου.

Συγκριτικά με την απογραφή του 2001 ο πληθυσμός των παιδιών στην Ελλάδα μειώθηκε περισσότερο (-9%) από τον συνολικό (-1,1%), επισήμανε ο καθηγητής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Δημοσθένης Δασκαλάκης περιγράφοντας συνοπτικά τα κύρια ευρήματα της έκθεσης. Σύμφωνα με στοιχεία της απογραφής του 2011, τα παιδιά ηλικίας έως 18 ετών είναι 1.889.916, που αντιστοιχούν στο 17,5% του μόνιμου πληθυσμού της χώρας (10.815.197) με τα αγόρια να αποτελούν το 51,2% και τα κορίτσια το 48,8%. Αύξηση σημειώνεται στα παιδιά των αλλοδαπών/μεταναστών, τα οποία το 2011 έφθασαν τα 181.000 άτομα, κατά 11,8% περισσότερα από το 2001 και αναλογούν στο 9,6% του συνόλου των ανηλίκων στην Ελλάδα (από 7,8% το 2001). Επίσης, σύμφωνα με την απογραφή του 2011, τα νοικοκυριά στην Ελλάδα χωρίς παιδιά κάτω των δεκαπέντε ετών αναλογούν στο 76,5% και με παιδιά στο 23,5% του συνόλου.

Στην Ελλάδα τα παιδιά που βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού ανέρχονταν σε 686.000, ή στο 35,4%, το 2012, από 30,4% το 2011, με πιο ευάλωτα τα μονογονεϊκά (74,7%) και τα τρίτεκνα/πολύτεκνα (43,7%) νοικοκυριά. Τα παιδιά που ζουν σε νοικοκυριά που κανένας ενήλικος δεν εργάζεται ανέρχονταν σε 292.000, ή 13,2%, το 2012, έχοντας αυξηθεί κατά 204.000 από το 2008. Ο κίνδυνος φτώχειας στους αλλοδαπούς φθάνει το 43,7% για το 2012, ενώ στα παιδιά αυτών βρίσκεται σε υψηλότερα επίπεδα, ξεπερνώντας το 53,1% από 49,6% που ήταν το 2011.

Οι συνθήκες διαβίωσης των παιδιών έχουν χειροτερέψει, καθώς το 74,1% των φτωχών νοικοκυριών με παιδιά και το 29,5% των μη φτωχών, δήλωναν αδυναμία πληρωμής εκτάκτων αλλά και καθημερινών δαπανών. Επίσης η έκθεση καταγράφει δυσκολίες σε εξοφλήσεις πάγιων λογαριασμών, δανείων, αλλά και οικονομική δυσπραγία για διατροφή που περιλαμβάνει κάθε δεύτερη μέρα κοτόπουλο, κρέας, ψάρι ή λαχανικά. Επιπλέον, το 86,5% των φτωχών νοικοκυριών με παιδιά το 2012 δεν είχαν να ξοδέψουν χρήματα για μια εβδομάδα διακοπών.

Οι παροχές κοινωνικής προστασίας μειώθηκαν κατά 4,9% το 2011 σε σχέση με το 2009. Εκτιμάται ότι σημαντικός αριθμός παιδιών στην Ελλάδα δεν έχει ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη λόγω απώλειας ασφαλιστικών δικαιωμάτων των γονιών τους.

Στον τομέα της εκπαίδευσης, ενώ τα ποσοστά εγγραφής στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση είναι πολύ υψηλά στην Ελλάδα, τα αντίστοιχα στην προσχολική εκπαίδευση παραμένουν χαμηλά. Η συμμετοχή των παιδιών σε υπηρεσίες επίσημης βρεφονηπιακής φροντίδας είναι σταθερά μικρότερη σε σχέση με τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αυτό οφείλεται κατά μεγάλο μέρος στο γεγονός ότι οι υφιστάμενες δομές (κυρίως δημοτικές) δεν επαρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες των παιδιών.

Μια ακόμα παράμετρος της οικονομικής κρίσης εντοπίζεται στην παράταση της παιδικής ηλικίας. Τα υψηλά ποσοστά φτώχειας (32,3%) και ανεργίας (58,6%) για το 2012 των ηλικιακών ομάδων 16-24 και 15-24 ετών αντίστοιχα, σε συνδυασμό με την εκτόξευση του ποσοστού των ατόμων αντίστοιχων ηλικιακών ομάδων που δεν εργάζονται και ταυτόχρονα δε συμμετέχουν σε κάποιας μορφής εκπαίδευση και κατάρτιση, οδηγούν στην έντονη οικονομική εξάρτηση από τους γονείς τους με αποτέλεσμα να παρατείνουν τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας. Ενδεικτικό στοιχείο αποτελεί το υψηλό ποσοστό (73,3%) των νέων 20 έως 29 ετών που διαμένει με τους γονείς του και η μέση ηλικία εγκατάλειψης της γονεϊκής στέγης (29,1 έτη) για το 2012.

Ο Δημοσθένης  Δασκαλάκης σημείωσε πως η συγκέντρωση και η επεξεργασία των στοιχείων παρουσιάζεται μέχρι το 2011-2012, και δεν περιλαμβάνονται οι επόμενες χρονιές, που όλα δείχνουν πως θα εμφάνιζαν μια περαιτέρω υποβάθμιση της ποιότητας ζωής και επιδείνωση της φτώχειας των νοικοκυριών και, κατά συνέπεια, των παιδιών. - See more at: http://left.gr/news/ekthesi-sok-tis-unicef-se-synthikes-ftoheias-zoyn-686000-paidia-stin-ellada#sthash.6S21DpPC.dpuf

Η μείωση των κοινωνικών παροχών, η ανεργία των γονέων, η οικονομική ανέχεια και η ελλιπής πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη επιδεινώνουν, χρόνο με τον χρόνο, τη ζωή των ανηλίκων στην Ελλάδα, σύμφωνα με την έκθεση της UNICEF «H κατάσταση των παιδιών στην Ελλάδα 2014- Οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στα παιδιά» που συντάχθηκε για λογαριασμό της Ελληνικής Επιτροπής της UNICEF σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Αθηνών και σκιαγραφεί την κατάσταση των παιδιών στη χώρα, σήμερα. - See more at: http://left.gr/news/ekthesi-sok-tis-unicef-se-synthikes-ftoheias-zoyn-686000-paidia-stin-ellada#sthash.6S21DpPC.dpuf

Όχι στον αποκλεισμό των ανέργων - Δωρεάν μετακίνηση ανέργων και μαθητών.

Στα συντρίμμια της ζωής μας, οι κυβερνώντες στηρίζουν τις «επιτυχίες» της πολιτικής τους και συνεχίζουν να μας κοροϊδεύουν. Συγκροτήσαμε την Παμπειραϊκή Πρωτοβουλία Ανέργων και διεκδικούμε ΔΩΡΕΑΝ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ στα Μέσα Μεταφοράς.

Το ΣΑΒΒΑΤΟ 5 ΑΠΡΙΛΗ ξεκινάμε από την πόλη της ανεργίας το ΠΕΡΑΜΑ και ανακηρύσσουμε τη λεωφορειακή γραμμή 843 (Πειραιάς-Πέραμα) «ΓΡΑΜΜΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ», διεκδικώντας την Δωρεάν μετακίνηση των ανέργων και των μαθητών.

Συγκεντρωνόμαστε στις 11:30 στον Σταθμό Ηλεκτρικού στον Πειραιά και καλούμε τους μαζικούς φορείς να στηρίξουν το δίκαιο αίτημά μας. Στη συνέχεια, κλιμάκια ανέργων μέσα στα λεωφορεία θα ενημερώνουν με φυλλάδιο για το δικαίωμα της δωρεάν μετακίνησης, στήνοντας μια αλυσίδα ενημέρωσης και δράσης σε όλη τη γραμμή 843.

Άνεργοι και άνεργες, είναι στον χέρι μας να αποτρέψουμε τον κοινωνικό αποκλεισμό μας. Να οργανωθούμε, να διεκδικήσουμε συλλογικά τις ανάγκες μας, να παρθούν άμεσα μέτρα προστασίας και επιβίωσης. Δωρεάν μετακίνηση στα μέσα μαζικής μεταφοράς για τους ανέργους.

Καλούμε τους μαζικούς φορείς, το ΕΚΠ, τα συνδικάτα, τις δημοτικές παρατάξεις, να στηρίξουν έμπρακτα τη διεκδίκηση του κοινωνικού αγαθού της μετακίνησης.

Όλοι το Σάββατο 5 Απρίλη στις 11:30 στον Σταθμό Ηλεκτρικού στον Πειραιά στην εκκίνηση της «Γραμμής Αξιοπρέπειας 843» στον Πειραιά της ανεργίας.